odamda asılı duran resmine
baktıkca dalar gözlerim maziye
akşamları hüzün çöker içime
kim demiş erkekler ağlamaz diye
odamdaki soğuk değil üşüten
karanlığı değil ürküten
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
