Yıkılan bir duygu
Ve sahte gönüller
Bir hicran yarası gibi içimde büyürler
Ben ahtı ma hiç yanmadım ki
Kim demiş bir kız için sararıp solduğumu
Vay yalan dünya
Ben sana ne ettim
Ne eyledim
Beni bir vefasıza köle eyledin
Dertlerim iflah olmaz artık
Şafak çoktan sızladı
Kırış alınlarımda üç beş damla ter
Ya da gözlerimden
Düşmek bilmeyen iki damla yaş
Ben yalnızlığıma hiç yanmadım ki
Kim demiş iş için yıkılıp yakıldığımı
İçli yüreğim seni kime yolcu edeyim
Çaresizliğimi kime diyeyim
Kim anlar biricik dünyamın durduğunu
Yağmurun çiçeği anlamadığı
Bir nefes suyun
bir yaprağı bir çiçeği dalı tomurcuğu
anlamadığı gibi
bir annenin yavrusunu
yetim büyüttüğü çocuğu
ve yalnızlığa terk edilen en şeffaf duygunun
bir gülücüğü anlamadığı gibi
beni kim anlar.
Herkes beni yanlış tanır
Herkes beni yalnız anlar
Söyle canım
Kim demiş üç kuruşluk dünya için
sararıp solduğumu...
Muhabbetten Sıkılan Düşler / 2 Nisan 2001
Ahmet ÖztekKayıt Tarihi : 6.8.2007 22:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!