Kim Deme Şiiri - Abdulkadir Aktaş

Sorma sakın ne halde olduğumu
bilmezsin, anlayamazsın.
Kaç gece uykusuz geçti
hangi düşler sessizce parçalandı
bilemezsin…

Yağmurun kokusunu bilmezsin
gecenin sessizliğini
ve pencereye çıkmayan elleri.

Eskiden vardı o
pencerelerde ışık gibi duran
gülüşüyle ısıtan.
Şimdi yok…
Sadece boş banklar
soğuk ve yalnız
rüzgârla savrulan yapraklar gibi.

Beklerdim
bir umutla, bir sesle
bir adımın yankısını
ama artık kim deme sakın.
Çünkü kimse yok
ve her şey, sessizce
kendi karanlığına gömülmüş.