Bir gemi demir aldı, İstanbul limanından,
Yolcusu, inançlı, imanlı bir komutan.
Boğuşup Karadeniz’in hırçın dalgalarıyla,
Rüzgâr gibi vardı, Samsun açıklarına.
Karaya ayak bastığı an, yeşerdi bütün umutlar,
Korku sardı düşmanı, korku sardı, bir anda,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta