Kim bu kadın Şiiri - Mehmet Butaku

hangi aşk hangi sevda diriltecek içimdeki sevgimi
hangi gül unutturacak canıma saplanan dikenini
şimdi şaşkın günün ortasında suskun kalmışım
içimde kanayan hazan mevsimleri gibi çaresiz

var git sevgili benide ortak etme gözyaşlarına
çalkantılı bir hayatın karanlık fonu üzerinde
tanrının sana bağışlamadığı şeyle ayakatamı kalacaksın
aşkla seven bir erkegi şer kokan bir kadınamı teslim edeceksin

senden sonra sevme alışkanlıklarımıda kaybettim
karanfilleri sevmiyorum artık
senden sonra kimseyede zakkumum demem artık
hiç bir türkü duygulandırmaya yetmeyecek beni

şimdi notasız şarkılarda bıçak üstü bir hüznü yaşıyorum
başladığım her sözüm yarım yamalak kalıyor
geceler uyutmuyor anılarsa dinlendirmiyor artık
hasretin can,gülüşün tıpkı bir cam kırığı gibi saplı bedenimde

ben artık dalını kıran bir ağaç,ağaçlarını yıkan bir orman oldum
bir kuş olsam kanat çırpsam siftah edemeyecegim baharlara
biliyorsun artık,tanımsız ve anlamsız aşkların ilk durağısın
belkide sen,biraz önce yüregimdeki kopan serseri mayınsın

şimdi düşlerin yasak olduğu bütün iklimlere gidiyorum

terkedilmiş bir sevdanın sadece kimligini parçalıyorum

içimden sökemedigim o tarifsiz aşkının ezikligiyle

sensizligin biçareligine umutsuzca meydan okuyorum

şimdi hesap sorarlar benden bu kadın kim... diye

seni nasıl böyle içten içe yıkıma uğratmış

sersefil hallere sokup divane etmiş diye...

susup kalacağım bir suçlu gibi içimi kanatarak,,

senden kalan herşey ayrı bir kanamadır içimde

bu yüzden gitmeleri al,giderken sabahları al..

saçlarından seken geceleride al.al.al

zülmü al,aşkı al,sana ait ne varsa al istemem