Kim Bu İstanbul Şiiri - Âttila Suphi

KİM BU İSTANBUL?

Tercih senin,
Ya beni tenha yalnızlıklarında bırak,
Ya da çekip çıkaran kalabalıklarında
ismimi yaz!

Aniden oluyor bu şehirde her ne olursa
sanki bir hayatsın İstanbul
Ve bizler senin gezegenlerin
Ben senin olamadım İstanbul
Ama sen benim...

Denizlerinde senin gibi dalga dalga
Bir an bu yakada-bir an karşı yakada
Yankılanan iki ses, boğazımda
Senden sonra, sana doğru doğdum dünyaya
İsminin öteki adıyım ben, ismimi sen koydun unutma!

Senin rüzgarlarınla üşüdüm, yağmurlarınla
sokak sokak dolaşan benim
Arabalarınla, lastiklerinle ezip geçtin
Sokakların da benim.

Kuleler diktin ara gecelerinin tam ortasına
Bin bir ışıkla aydınlattın belki
Çirkin gecelerinin saklanmaç oyuncularını
Sabah ezanında fırından simit çalan çocuk,
Gece yarısı fahişelerin,
Kahpe feleklerin
Boğazın en güzel bakan gözleri
'The Maramara'da ki katil balinalara
Sen öğrettin.

Başka başka İstanbul çıkardın benden
Hangisini yaşamalı ki bilmem
Bir zamanlar sultandın
Bu gün 'Topkapı'yı müze yaptın
Son hükümdarını 'Dolmabahçe'ye kapattın.

Yedi tepelerin yedisi birden yükseliyor
Aniden bir güneş doğuyor gece yarısı
Aniden suları çekiliyor boğazın
Senin kıyametin erken kopacak
İsmini zikret Allah'ın.

Kuytu tuzaklarına dururken sapa sağlam
Zangır zungur titreyen bacaklarına inat
Kaybolup giden yıllarınla
Ve seninle…Ölmeyeceğim!

Her sabah kalktığım da ya İstanbul
Daha da mı büyüdün yine gecelerce
Oysa ben şehrin,
Yine bir otobüs durağında bekliyorum
Ya... Çekip çıkartan yalnızlıklarında ismimi yaz!
Beklemek yavaşça gitmekten iyi,
Asacaksan dar ağacına en tepeye as.

Beni yalnız bırakma aman koca şehir
Tek başıma...
Unuttun mu isminin diğer adıyım
Ve senden bir hayli bıkmaktayım

Tercih senin...

..............................

İki yakanı katlayıp valize koyma sırsı sende
Çekip gitme zamanın geldi
Sen gideceksin ben değil
İsmimin diğer adı da değilsin artık
Çünkü, sen değilsin benim İstanbul

İrfan Gülbeyaz