Kim Bu İnsan Şiiri - Hamit Kalkan

Bir insan tanıyorum.
O insanki yıkık ve dökük.
Üstünde eski bir kaban;
Kim yeri yırtık kim yeri sökük

Düşünmekle ağarmış saçları
Sıkmakla çürümüş dişleri.
Kamburlaşmıştı belleri
Tirtir titriyordu elleri.
Ayakkabısında ne topuk nede iplik
Yoktu hiçbirşey.Hatta en güzel gençlik.
Hayal edip düşünürken çocukluğunu,
O zaman anladı mutluluktan yoksun olduğunu.
Ne zaman sevgi yeli esse gönlünde,
Hep kaderi görürdü önünde.
Daha beteri var diyordu kaderi.
Birden boşaldı vücüdunda soğuk teri.

Ben O insanı tanıyorum.
İnsanlar içerisinde en çilekeşi sanıyorum.
ŞÜKÜRCAN sus artık yalvarıyorum.
Çünkü O sensin seninde boynun bükük.