Kim Bırakmadı Beni Yerlere

Eğer yüzümü güldürecek bir haber duysam
Başlıyor mahkemeler ölümler beraatlar
Başımı dinlemeye nerde bir tenha bulsam
Hemencik toplanıyor koşup tüm haşeratlar

Şu ipler şaşmam bende şaşmam bağlı tersine
Hiçmi hiç gülmedim bu gün güleyim be usta
Ya karanlık ya duman inanmam tersine
Kışın kurur şu kanım buz keser ağustosta

Boğazıma doluyor geçirdiği ipleri
Insafsız felek bahtımı kara bağlamış ya
Fırsat bu fırsat deyip geri çözmüyor geri
Ağlar hep şu gözlerim bir kez ağlamış ya

Ey hayatım benim kıl ipe bağlı hayatım
Düşersin kim bilir ne cellatların ağına
Yıkılsam yere atar beni atım hey atım
Sonra sığın feleğin şerefsiz kucağına

Beni kim bırakmadı yerlere bırak sende
Dost gördüm ocağıma incir ağacı diken
İhanettir saplanan çıkmaz söylemesende
Sanmaki dert insanın yüreğinde biriken