Kim Bilir Kiminlesin Şiiri - Ayten Özgün

Sen benim ruhumun konuşan yanısın
Bense hep suskun kalan
Sense kalbimin sahibi olan
Benden çok uzak uzaklardasın
Sen bazen sağım bazen solum
Karanlığı aydınlatan yolumsun
Sen ki içimi ısıtan güneşim
Geceleri mehtabım ve ayım
Binlerce yanıp sönen yıldızımsın
Ben ise karanlık yüzünüm
İmbatlar meltem oldu
Buzullar eriyerek
Oysa ısınmak için
Kutuplardan uzaklaşmak istedim
Neler etmedi ki yokluğun bana
Vuslatın eşiğinden düşürdü gama
Vazgeçmedim ikrarımdan
Sözümü tuttum
Yalvardım gönlümce bir umut diye
Bu yürek çaresiz dedim
Bende aşk yarası var dedim
Aşkımı sokakta bulmadım
Dün benimdin bu gün elin
Yarın kim bilir kimlerlesin