Yollar gittikçe hiç bitmiyor bu zamanda
Olmuşlar esir bir körün kucağında
Eser tatlı bir rüzgar kulağımın arkasından
Kim bilir neler bıraktık geriye bu yolda.
Ayrılık sevdası düşmüş taze beyinlere
Mutsuzluğuda getirmiş bu körlük beraberinde
Ağlayan analar babalar ümit beklemede
Kim bilir neler bıraktık bu yolda geriye.
Yeşil ağaçlar bile kuroyor bu zamanda
Güller çiçekler bile kokmuyor nedense
Bin bir türlü aşk yaşayan kuşlarda yok dallarda
Kim bilir neler bıraktık bu yolda geriye.
Bir meçhule gidiyor sanki bu zaman
Bir kör bırakmadı ne yer nede mekan
En yakın silahını bile düşmanına satan
Kim bilir neler bıraktık bu yolda geriye.
Kayıt Tarihi : 22.11.2006 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!