Şimdi kim bilir nereye giden ve burnundan karga soluyan tim brenin kim bilir kaçıncı vagonunda, kim bilirci Ahmet’in öz oğlu kim bilir Mehmet, kim bilir hangi koltukta kimli bilirli düşünceler kurmakta zorlanıyordur. Kim bilir? Kutup olduğum tek bir nokta var, kim bilen ben değilim. Hiç bir zamanda kim bilmedim. Kim bilsemde söylemezdim.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta