Kim bilir Şiiri - İlyas Gültekin

Eskiden manzarasını izlediğim denzin...
Şimdilerde sahibiyim...
Kaç hüzne ortak oldu kim bilir,
Kaç hayal batırdı hırçın dalgalarında...
Matemlerinde kaç umut boğuldu...
Kaç göz yaşı birikti derin koy'larında...
Hangi bitik yürekler uzandı kumlarında..
Kaç sevdaya eşlik etti sahil boyunda.
Kim bilir....

Kimi zaman el ele tutuştu kenarında aşıklar..
Bazen yanı başında başladı ayrılıklar...
Dalgasının sesiyle unutuldu çoğu kırgınlıklar..
Sana koşar gelirdi ya kalbi kırıklar...
Rüzgarın ne fısıldadı kim bilir..

Anlatamadığım ne çok isyan birikti avuçlarıma.
Virane dağınık bir kent gibi geldim çoğu kez yanına..
Dudağımda sönmeye yakın sigara...
Sana baktım Maviliğine takıldım anlatamadım sana..
Martıların sesi nasihat ederdi sanki bana,
Belkide ben anlayamadım kim bilir...

Ne güzel olurdu seninle uyumak...
Kainatın vermediği mutluluğu yanı başında bir bankta bulmak...
Her çektiğim derin nefeste ciğerlerimi huzurla doldurmak...
Rüzgarlarının saçlarımı okşamasını...
Yağmurların değil,
vurdukça kıyısına dalgaların...
Islatmasını isterdim beni,
göz yaşına benzer tadında sularının...
En İyi deniz anlatır beni sana..
Çünkü birtek o şahit Sana aşkımın her anına...
Şahittir adına yazılan şiirlerin vefasızlığına..
Boşuna sorular sorma kendine..
Anlarsın belki kim bilir,
sahilde sıcak çayın tadında...
Denize sor beni..
Dedimya en iyi deniz anlatır beni sana..