Kim Bilir Şiiri - Hasan Biçici

Özgürdü gökyüzü,
Altından dağları,
Gümüşten suları...
Ancak Tutsaktı yarınları.
Kim bilir!
Sevgi biriktirebilseydik eğer,
Ağlatmayacaktık gül yüzlü çocukları.
Ah!
Kabuğumuzu kırıp,
Aşabilseydik
İçimizdeki dağları,
Ne baharlar görecektik,
Ne umutlar ekecektik,
Kim bilir!
Belki de,
Şaşı bakmayacaktık,
Daha yufka yürekli olacaktık hepimiz
Belki de,
Daha net ayıracaktık,
Kara bulutlardan,
Beyaz bulutları.
Kaç dil öğrenecektik
Kim bilir!
Kaç yeni insanla tanışacaktık,
Kaç kere ayrılıp,kavuşacaktık,
Gün batımında,
Kim bilir,
Belki de hiç ölmeyecektik,
yabancı sahillerde.
Sevgi ekecektik gönlümüze.
Kim bilir!
Belki de ,
Hiç ürkütmeyecektik kuşları.
Bir aşabilseydik,
İçimizdeki dağları,
Halay çekip,
Kutlayacaktık ilkbaharı.
Belki de,
Daha iyi anlayacaktık,
Anlatılmamış olanları.
Ah!
Bir yıkabilseydik,
İçimizdeki duvarları,
Aç bırakacaktık kana,
Susayan,
Salya, sümük kurtları.
Belki de ilkbaharı çizecektik,
Sevdiğimiz renklerle,
Gümrüğe takılmayacaktı,
Tavus kuşları.
Kim bilir!
Kaç kere öpecektik,
Gözü yaşlı çiçekleri,
Kaç yıldız toplayacaktık,
Geceleri.
Kim bilir!
Sevgi biriktirebilseydik eğer,
Ağlatmayacaktık yarınları.
Belki de,
Kurşun yerine,
Sevgi atacaktı namluları.
Kim bilir...