Kim bilir !
Hangi vuslatın kaçıncı yalnızlığıydık. 
Bak İşte kuşlarda terketti,
Acının yorgunluğu düşen bu kenti. 
Oysaki !
Derin uçurumların/affı olmayan günahların ve kederli bakışların alnında parıldayan nakışlarıyıdık.
Asılmış boynumuza kızgın bir halka !
Ne zaman sana doğru koşmaya çalışsam, 
Ne zaman seni sevdiğimi haykırıp, tabuları yıkmaya kalksam, 
Hiç şansım olmuyor bitip tükenmekten başka. 
Vazgeçmeyide bilmiyorum !
Düşüyorum/tökezliyorum, 
Yorulup zaman kaybediyorum, 
Ama umudum var “bir seni seviyorum” yetiyor İşte, 
Ve her düşüşte yeniliyorum... 
Elbet kazanacağım,
Elbet seni birgün mutlaka.
Kayıt Tarihi : 15.12.2020 06:15:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!