Kim Bilir Şiiri - Fadime Duman

Zifiri bir karanlıkta yürüyorum
Ellerim cebimde
Hafif kar atıştırıyor önce
Bir duraksiyorum derin bir nefes alıp
Yalnızlığımı dolduruyorum ciğerlerime
En derinlerde bir yer huzuru keşfetmiş
Kadının cilveli gülüşüyle
Gözlerimi gökyüzüne dikyorum
Alacaklıyim çünkü
Yüzlerce gecelerimin alacaklısı
Ruhuma karışan gözyaşımın
Kim inanır ki bu şen kahkahaların altında
Koca bir yalnızlığın yattığını
Kim dinlerdi söyle deniz
Sen dalgalarını her kıyıya taşıdığında
Benim dertlerimi açıklarına alıp götürdüğünü
Bilmez kimseler
Herkes aldığı nefes
Yaşadığı hayattan sorumludur
Artık eskidenmiş dostluklar
Eskidenmiş o büyük aşklar
Ölsem de bırakmamlar...