Sevgilim!...
Denizin yanına her geldiğimde
Gözlerim,
Sen vapurdan ineceksin gibi.
Biliyorum,
İnmeyeceksin o vapurdan.
Şimdi neredesin kim bilir!
Geceye benzeyen
Sisli bir günün ortasında mı?
Ufku bakırlaşmış
Bir akşam üstünün yalnızlığında mı?
Düş ile gerçek arası
Bir şaşkınlığın başlangıcında mı?
Belki,
Acımasız bir küçüğe
Su gibi eziliyorsun.
Belki,
Yalnız doğaya tutunan bir annenin
Çiçek oluyorsun ellerinde.
Belki de,
Mülteci bir öksüzün
Uzak özlemlerine harf oluyorsun.
Kim bilir?...
Kayıt Tarihi : 3.12.2018 19:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Belki, Acımasız bir küçüğe Su gibi eziliyorsun. Belki, Yalnız doğaya tutunan bir annenin Çiçek oluyorsun ellerinde.
![Sedat Kılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/03/kim-bilir-394.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!