Kim Bilir Şiiri - Halil Aslan

Kim bilir belki de ayrılacak yollar
Sımsıkı tutan eller
Kopacak istemeye istemeye
Gözler birbirine bakamayarak vedalaşacak
Aslında bitti derken bile
Bir kat daha artacak içinde sevgi
Sevmediğinden değil
Sevilmediğinden de
Katlanamadığından bitecek belki….

Unutulur sanacaksın
Yaralar sarılır gönül avutulur,
Zaman siler izleri
Ne yazık ki yanılacaksın….

Ardından geçse de yıllar
Düşse de saçına aklar
Gönlüne düşse de başka sevdalar
Arayacaksın dünleri
O güzelim
Mutluluğun tarifsiz kaldığı günleri….

Onu hatırlatacak her şey
Yerini doldurmayacak kimse
Ve hiçbir şey..
Uzaktan sevmeye alışacak gönül
Ona dair haberler bekleyecek etraftan
Konusunun geçtiği sohbetleri
Adının geçtiği cümleleri özleyecek kulaklar

Küllenmiş gibi dursa da feryadın
Unutulmaya yüz tutsa da anıların
Her yeni baharda
Her küçük rüzgarda
Savrulacak küller
Ve yeniden alevlenecek
Yürekte için için yanan ateş

Kim bilir belki de
Gün gelecek sabredemeyeceksin
Gururun özlemlere yenik düşecek
Silerek her şeyi bir kalemde
Yeniden ona döneceksin
Ama çok geç her şey için
Sen döndüğün zaman o gitmiş olacak