Kim BİLİR Şiiri - Elif Eylül 2

Kim bilir şimdi hangi elde, hangi tendesin
Sen düşlerimden bile gizlerken kendini
Hangi gecenin koynunda sabahlar tenin
Kimlerin sabahında uyanır bedenin

Rüzgarlar nereye savurur kokunu
Kime bakar beni hiç tanımayan gözlerin
Ellerinin sıcağında kimler kavrulur
Kimleri sarmalar bana kapılarını hiç açmayan yüreğin

Adın bir masaldı her gece kendime anlattığım
Sen gittin de kimleri masallarınla uyuttun
Gidişinin ardından ağlarken şehrim
Sen kim bilir kimleri omzunda teselli ettin

Senden gelecek bir selama hasretken yüreğim
Bir elveda bile demedi dilin
Bakışlarım içini deldi de
Kal diyen gözlerimi görmedi gözlerin

Estirdiğin fırtınada üşürken bedenim
Kim bilir kimlerin içini ısıttı gözlerin
Başka yüreklerde çiçek açarken dalların
Ben bıraktığın mevsimde hüküm sürmekteyim

Yitik bir hayatta boşa bekledim seni
Senden sonra hiç dinmedi sağnaklarım
Hiç ısıtamadım yüreğimi senden sonra
Ölüm bile üşüdü yüreğimin ayazında…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI