Bir mevsimin daha sonundayız,
Kapımız umut içinde
Bütün güzelliklere Aralık.
Yaprağını dökmüş ağaçlar,
Her zaman...
Kışın ardından baharı kucaklar.
Belki birkaç tel daha,
Beyazladı saçımız,
Yüzümüze ;
Derin çizgiler bıraktı yıllar.
Çırılçıplak kalan ağaçlar,
Baharını beklerken...
Korkutmasın seni !
Birkaç tel beyaz saç ile
Yüzüne dokunan yıllar.
Bedeninde ki değişimin,
Hepsi birer tecrübe.
Sen yine de gülümse,
Çünkü ! gülmek en çok
Buğulu gözlerine yakışıyor.
Her şey zamanla değişiyor,
Değişmeyen sende ki!
En güzel mana..
Gözlerinde parlıyor.
Sessizliği seversin bilirim!
Hakkını da çok iyi verirsin.
Gel bu gün çık o limandan,
Rüzgara yelken aç,.
Kim bilir ?
Belki de!! o mutluluk,
Derin sularda seni karşılar.
Kayıt Tarihi : 3.12.2021 05:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

beğeni ile okudum
Bilinçli konmuş bir ad olmalı...
Sonbahardan kışa açılan "pencere" gibi....
...
Elbet değişimin de aralığı...
Daha soğuğa, daha az güneşe
Güne
Ve bedenimizde oluşan kışa...
Yine de gözlerimizde ışık
İçimizi ısıt umut olmalı...
Sonuçta aralık, kıştan bahara da aralanır.
Tebrikler
Hoş bir şiirdi Meral Hanım..
Değerli tespit ve yorumunuz için teşekkür ediyorum.Şiir ile sağlıcakla kalınız.
TÜM YORUMLAR (4)