Kim Bilir Şiiri - Ahmet Beltekin

Mezar dört duvar,kimsesi olmaz mezarda,ölenin,
İnsan kendisiyle başbaşa kalır.
İçinde bir yangın,yanında sadece hayatta yaşadıkları,
Sevapları ve günahları vardır.

Dağılırken mezarlıktan onca insan,eş,dost,çoluk,çocuk,
Çekilir gider,gidenlerle zaman.
Hesaplaşırsın kendinle kendin,
Mezar,dört duvar,sen yaşamayı ne çok severdin.
Şimdi düşünecek zaman bulamaz insan.

Mezar dört duvar,yaşayanların düşünmediği bir çukur,
Hesaplaşırken insan kendisiyle,her şey geride kalır.
Acılar,sevinçler ve her şeyi bildiğini zanneden gurur.
Gider gelmez güzel günler gibi seneler,
Pişman olmak için çok geç artık,kim bilir kimin içini,
Herkes sırlarıyla gömülür,cevapsız kalır nasılı,niçini...