Kim bilir. Şiiri - Ali Alkıs 2

Gözlerinin dokunduğu her yer
hasretim oldu şimdi.
kaçırma bakışlarını uzamasın sürgünlüğüm.
Rüzgar durmadan yapraklarla sevişirken
Kekik kokusu
Dağlar
Gökyüzü hep mavi, deniz hep ucsuz bucaksızdı.
****
Kim bilir
Belki de birlikte soluduk yaşamın acılarını
Aynı kavgadan geçtik
Aynı denizi taşladık hınçla.
Belki de kalabalıklar içinde
değdi gözlerin gözlerime
Bir Eylül gününde...
****
İki yabancıydık yürüdüğümüz patikalarda
kavga verdik
direnişlerde omuz omuza
Aynı küfrü ettik zulme.
haykırdığımız
marş yankılanır kulaklarımda
Kim demiş senin efkarın bana uzak diye
Hasreti yakın eden bir sen varsın yüreğimde...
****
çoğul yalnızlığıydım
Avutulmayı bekleyen çocukluğumla
Kahramanını yitirmiş masallarda
Bildiklerimi avuçlarımda sıktım
Fırtınalar yutmuş kalbimle..
****
yüreğimdeki ustura yarasını
aykırı rüzgarlar sıvazlıyor
basıyor karanlığın koynuna
taa kanadından kırılmış
bir vaktin, iç çekişi..
pazarlıksız kavgaların ortasında..
****
bir tek sanadır
yokluğunun yankısında
sürüklenip gidiyor.
yüzsüz bir rüzgarın ardında
acıların tutsağı
koşar adım uzaklaşan bir çığlıktır
gözyaşımın üşümesi.... Ali ALKIS