Sensiz estikçe rüzgâr,
Kokunu alamam…
Kaygılanırım,
Karanlıkların sessizliğinde,
Hatıralarım alevlenir.
Zaman zindan…
Zindan azap!
Ve…
Dalarım yalnızlığımın derinliklerine;
Çaresizce!
Güneş doğarken de seni hatırlarım,
Seni yaşayarak günüm batar!
Bir de
İçimdeki hasret sonsuzluklara uzar…
Sonra
Yıllar kayar gider ömrümden,
Gözyaşlarım sessizce akar.
Hasretle… İştiyakla;
Beklerim şimdi.
Kim bilir?
Belki hâlâ ümit var!
Kayıt Tarihi : 13.8.2014 11:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!