Kim Bilir Şiiri - Hafsa Zeynep Temiz

Kim bilir belki birgün...
Gerçekleşemeyecek sandığım hayaller
İnanamadığım bir anda rüzgar olup savrulur yüzüme
Hiç biri senin kadar uçuramaz beni ama
İki gönüle köprü olmakta güzel.

Hatırlar mı beynim bilmem.
Rüzgar sesiydi sesin
Öyle hoyrat öyle delikanlı
Farketmez belki aynaya bakmayanlar
Her yüzde bir sen saklı...

Benim bildiğim korkar insanlar kaybolduğunda
Ama benim kayboluşum şömine başı sefası.
Öyle savrulmak mavi yeşil denizlerde
Ve dar ağacında asılı kalmak
Kendi ayaklarıyla itmek sandalyeyi...