Kim Bilir? Şiiri - Ezel Tekel

Taşıyamıyorum artık...
Fazla geliyor yüküm,
Omuzlarım çöküyor,nefes alamıyorum..
Başıma ağrılar giriyor...
Türlü alışkanlık ediniyorum..
Zihnimi meşgul etmeye çalışıyorum..
Olmuyor allah ın cezası anılar
Hep en baştan
Daha da güçlenerek çıkıyor karşıma...
Dayanamıyorum..çöküyorum..
Bu sefer daha dik kalkıyorum ayağa.
Ama anılarda güçleniyor benimle...
Atlasın dünyayı sırtladığı gibi sırtlıyorum bende yükümü..
Sil baştan yeniden yaşıyorum
Korkuları heyecanları mutlulukları..
Ama kopuyor bir anda,geliveriyor üstüme...
Direnemiyorum..
Sonra yine hep aynı derin hüzün,
İçimde yeni bir boşluk.
Bilmiyorum kim dolduracak bu boşluğu,
Belki karşıma çıkan birileri
Dindirir hasretimi gözyaşımı..
Kim bilir...