Kim bilir... Şiiri - Mehmet Şahan

Fani cismim dünyaları gezerken,
Düşte miyim, hayalde mi? Kim bilir!
Mağrur ismim deryalarda yüzerken,
Salda mıyım, sanalda mı? Kim bilir!

Pınar gibi gözlerimin yaşları,
Eğdiriyor eğilmeyen başları!
Eritiyor buz dağını, taşları
Kışta mıyım, baharda mı? Kim bilir!

Dilden dile çevrilirken her sözüm,
Gülden güle kıvrılırken kem gözüm,
Kızgın çölde kavrulurken can özüm,
Gülde miyim, bülbülde mi? Kim bilir!

Hakkın emaneti, desem de benim,
Hakkı söyler Hakk’a hücrede genim!
Bulunmak istese Kübra’da tenim,
Orda mıyım, o nurda mı? Kim bilir!

Burnumun ucunu bile görmezken,
Sözümün hıncını dile vermezken,
Kendi inancıma aklım ermezken,
Zorda mıyım, kolayda mı? Kim bilir!

Yüzüme güldükçe bu fani âlem,
Yazımı böldükçe kahırlı kalem,
Başıma geldikçe her türlü elem,
Olda mıyım, olayda mı? Kim bilir!

Kıvılcımlar şimşeklere dönünce,
Har alevler ateşimden sönünce,
Magma bile akıyorsa yönümce,
Korda mıyım, yanarda mı? Kim bilir!

Şahan der ki Yaratan’ın zatında,
Ruh misali meleklerin katında,
Benliğimi arıyorsam batında,
Sırda mıyım, zahirde mi? Kim bilir?