Kim Bilir Şiiri - Esat Anık

Yıllarca yaşanan hâtıralardan
Minicik bir anı kalmıştır belki.
Notaya dökülen o mısralardan
Muhayyer bir şarkı çalmıştır belki.

Mezâlim dünyadan murâd alınca,
Yıllardır beklenen vâde dolunca,
Gardiyan âr edip, gönlü oluca;
Bülbülü kafesten salmıştır belki.

Bir hayâl uğruna yakılıp yanma.
Bu hasret, bu elem bitecek sanma.
Her gece bir sadâ beklersin amma;
O çoktan rüyâya dalmıştır belki.

Kim bilir o seni bekliyor mudur?
Saati saate ekliyor mudur?
Süzülen yaşları saklıyor mudur?
Yanına bir yoldaş bulmuştur belki.

Mutluluk mazîden kalan bir anı,
Elemler hayatın bir diğer yanı.
İlkbahar da bitti, geldi zamanı
Dalında kirazlar olmuştur belki.

Belki de boşadır bunca beklemek,
Boşadır sevinmek, boşadır emek.
Yağmur da yağmayı unuttu demek?
Bahçede gonca gül solmuştur belki.

Ne sümbül, ne güldür kalıcı olan.
Gözlerin feridir zamanla solan.
Bir sevdâ masalı elinde kalan;
Hayattan dersini almıştır belki.