Kim Bilir Şiiri - Sibel Kılıç Sevdayeli

Saçlarını döşüme düşüren alnın
Başımı koyduğum yastığımda
Salkım saçak şaşırtıcı
Kısa dar geçitli yollar bıraktı

Gözlerinin kahvesi
Hatırı hevese sunup
Koyu karanlıkta ateşi
Ayazın avucuna attı

Umutlar baka kaldı ardından
Bulutlar gözlerini kararttı
Şehir yıkıldı
Enkazın arkasında değiştim

Ben unutulsam
yazdığım şiirler senin vefasızlığını
Hatırlatmaya yeter
Kim bilir
Belki de şiirlerimin vicdanına
Tutunur gelirsin

Belki bir köşe başında
Uzun yol ağzında buluşur ellerimiz
Uzun uzun konuşur dertleşiriz

Bakarsın orkideler açar yanı başımızda
Belki de kırlara bahar gelir
Köhne bir dağ evinde sabahlarız

Kim bilir
Belki hayata yeniden bağlanırız