Kim bilir? Şiiri - Fatma Hüser

Tahta iskemlesinde mesai yapar
Zayıf bedeni kıvrılır her gün
Titrek ellerinde hep sigara
Boyuyor dünyayı sanki karaya.
Bilmem nerelidir,kimin nesidir
Belli ki hayatı iyi tanıyor
Efkarı tanıdık kendi yabancı
Beklentisi aynı…
Anlaşılıyor.

Horlanmaya hazır,
Emre amade
“Saygılı” deniyor ezikliğine
Kim bilir neleri düşünür insan
Bir insan önünde eğildiğinde?

Bugün onu düşündüm nedense
Tanışırdık…
Ayakkabı boyacısıydı
Ama şimdi ilk kez beklide
Düşüncelerime savruldu fırçası

Hep aynı köşede,
Aynı iskemle
Boyalar,fırçalar…
Hep aynı
Eller aynı…
Boyalı!
Efkarlı adam…
Adam efkarlı…
O köşe ona ait,
Bu hayat onun
O da hayatını kendi seçmedi
Bembeyaz saçları kim bilir nasıl
Nasıl bir fırçadan darbeler yedi.

Belki en çok siyahı seviyor inadına
Beyaz saçlarına,
Sana-bana,
Bütün dünyaya inat.
Fırçası mahkum,
Köşesi dar,
Düşünceler sığmaz ki sandığa.
Adam derbeder,
Adam efkarlı,
Adam yalnız
Yaşadığına pişman belki,
”son ayakkabı” demediğine,
Kim bilir?