Kim Bilir Şiiri - İbrahim Çağrı Kaya

Ne hatalarım oldu şu gencecik yaşımda.
Bir bilseydin;
Ne pişmanlıklar sığdırdım yirmi yıla.
Uykularım delik deşik gece gözlüm.
Mızrap vuruşlarım kadar ürkek adımlar,
Attığım her dakika daha bir batıyorum dibe.
Çorak toprakları andırıyor etrafımdaki kalabalık.
Tırnaklarım paramparça eşelemekten,
Nicedir bizarım yokluğu üretmekten.

Üzerime bir boy büyük gelen,
Ve yüreğime sığmayan acılara rağmen,
Sırtımdaki zoraki neşeye ne demeli...
Ağlamak isterdim,
Karanlığa mahkum bir gecede.
Gözyaşlarımla yıkanıp belki de,
Tertemiz bir sabaha uyanmak nihayetinde.
Ne güzel olurdu baharı anlatan,
Şiirlerle yoğurmak yüreğimi..

Yalnızlığa mahkum olmamalıyım diyorum
Karanlık; bir lalenin ömrüyle sınırlı olsa..
Ne diyorum. Yaşamım işte böyle tezatlarla,
Kaynıyor vücudumun keşfedemediğim yerlerinde.

Yaşanmış sevdaların destanlarını yazmaktansa
Destanlaşan bir sevdaya kahraman olmak..
En yalnız şairlerin diline düşmek belki..
Bir daha kaleme sığınmamak uykusuz gecelerde.
Geçmişime ağlayarak belki de,
Ama şimdiki zamana gülümseyerek,
Ağır ağır okumak bu satırları...
Kim bilir.....kim bilir..