Niçin bunca telâş ve onca uğraş?
Amaç bir yudum su ve bir lokma aş...
Yeter mi nefesin, hem de hevesin?
Gök kubbede baki kalacak sesin...
Niçin bunca yarış ve onca yanlış?
Amaç savaş değil, kuşkusuz barış...
Yeter mi niyetin, hem de diyetin?
Sakın hırslanma ve hep var’la yetin...
Niçin bunca isyan ve onca hüsran?
Amaç mutluluksa, ahvaline yan...
Yeter mi efkârın, hem de figanın?
Ne kış ne yaz dinler artınca kahrın...
Niçin bunca kaygı ve onca yılgı?
Amaç huzur, güven ve öze saygı...
Yeter mi zamanın, hem de dermanın?
Ferah tut kalbini, yitmesin sabrın...
25.12.2007
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 4.1.2008 10:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seçil Karagöz](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/04/kim-bilir-127.jpg)
Amaç mutluluksa, ahvaline yan...
Yeter mi efkârın, hem de figanın?
Ne kış ne yaz dinler artınca kahrın...
saygılar yüreğinize...
TÜM YORUMLAR (2)