Kökü sağlam, dalları gür,
Çınar desem, ömrü yetmez.
Evcilleşmez kurt misali hür,
Şanı, hanı, kahramanı bitmez.
Tek kusuru kendinedir zararı,
Düşünmez menfaatine yararı,
Mazluma yardımdır onun şiarı,
Nankörlük, kalleşlik de bilmez.
İçinde görürsün bazı dönekler,
Bu kökte böyle dallar olmaz;
Düşman dölüdür o pis sinekler,
Arasında sürekli asla duramaz.
Yumuşaktır ama tekmesi pektir,
O günler elbet bir gün gelecektir...
Kimi ölür, kalan feraha erecektir,
Çünkü bu kadar kahırı çekemez.
Kayıt Tarihi : 10.12.2020 08:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Yükseloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/10/kim-bakalim-bil.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!