Kim Anlar Şiiri - Zekeriye Tek

Beni kimler anlar?
Yıllar yılı hiç bitmez ki özlemim.
Ellerim ellerini arar.
Öyle hasretim ki sana bilemezsin...

Resimlerini kaybettim,
Önce umutsuzluğun birer birer.
Ateşin rengi kırmızı güle,
Düştüğü an başladı imtihanım.
Masumca çıktı karşıma bakışların,
Sonra gülüşün...

Eğer bulmazsa bir an...
Gözlerim gözlerini.
Ve sesindeki inceliği...
Ruhum tatmasa bir an,
Tıpkı bir duman gibi kararır,
Geceyi matem hissi sarar.
Ağlar bütün zamanlar.
Teselli olur da bütün şarkılar,
Fakat adını unutturmaz olurdu,
Kahrım...

İnlerdi dağ gibi bir şehrin,
Karanlık sokaklarında,
Yapayalnız çığlıklarım.

Nasıl bu beden bu yükü taşır,
Sen bile şaşırırdın,
Ben bile şaşırırım bir ceset gibi.

Allah biliyor.
Bütün efkârı zamanla öğrendiğini insanın.
Katilim sendin.
Sen farkında değildin,
Seninle var olduğumun.

Şimdi feryadımı duy isterdim.
Yaşanan her ne varsa...
Hatırla isterdim.

Elim değmez kıyamazdım,
Yanı başında kandırırdım kendimi.
Ne fayda var dünyada şimdi?
Ben seni kaybettikten sonra.
Eğer mümkün olaydı kavuşmak,
Bir ömür avunurdum mutlaka.

04.01.2007
Gökçeada
Şair: Zekeriye Tek