Kiloz Şiiri - Muhlis Orhan

Bilmezdim
Sende bilmezdin
Bildim bileli,
Doksan dakikasını yedek oynadığım.
Oyundan çıkınca anladım.
Hayatın
On numarası sendin Kiloz

Pencereden baktım
Önümde enciras tepesi
Arkamda milaspindaran
Ağaçlar yaprak dökmüş okul zamanıydı
Çocuklar geldi geçti
Ellerinde kitaplar
Ama renkleri soluktu
Ve hepsi yalnızdı
Sen gidince hayatı böyle gördüm
Dünyanın
En kalabalık adamı sendin Kiloz

Sonra kar yağdı
Ama yavşak yavşak
Sulusepken şeklinde
Üfürsen dağdan çekilecek
Çocukluğumuzda ki gibi
Adam boyunda
Adam gibi değil
Taneleri yere çakılmıyor artık
Küresel ısınmadan mıdır nedir bilmem
Dostlar da artık sıkı değil
Sözler yavşamış
Sen gidince anladım
Mıh gibi
Mermi gibi
Yüreğime çakılan
Dostum sendin Kiloz

Bu ayrılık hesapta yoktu
Ecelsiz bir ölüm gibi
Her ayrılık bir kavuşmaya gebedir ancak
Batan güneşin geri gelmeyeceği ortadadır
Gün gibi
Sen gidince aklıma geldi
Gelirde göremezsen
Hakkını helal et Kiloz