Kilit Şiiri - Ahmet Bahçevan

Parklar boşalıyor
ayaklarını sürüye sürüye
uzaklaşanların yaşlı sessizliğine
yaprağını dökecek ağaç kalmadı

Dönenip dursa da yorulmuyor
zifiri karanlığa alıştırma sesi
giderek genişleyen susma alanlarında
çapraz asmış tüfeğini

Çilingir açamıyor paslı kilidi
kadınların gizli bir imeceyle
bayrakları yarıya indirdiği
karınca kolonisi gibi evlerde

Kimseler inanmıyor
biraz uzayınca yaşama provası
çelimsiz ve ürkek mum ışığını
karartma gecelerinden kurtardığıma