KİLİT
kendi kilidini
kendi ellerinle kırdığında
yaşam gizemini çözebilir
son mevzisinde ömrün
anaç doğanın koynunda
yeniden doğabilirsin
kendine zalimliğin malum
acının duyulmadığı anlar
hazdır nezdinde
köksüz ve yurtsuz yetimliğinden
bozkır güneşini saklarsın
bir hiçliğe taşırken
yalnızlığının yükünü
akordu bozuk bir nakaratla
bilinmez ezgiler gevelersin
öyle ya
hem gizemli
hem de masumsundur
ama bilirsin ki
acelecidir yüreğim
beklemez asla
senden gelecek
iki satırlık
gönül alıcı kelamı
kırılacaksa kırılsın
dökülecekse dökülsündür
daim düsturu
son demini alıp
son darbeyi vurduğunda
kırılan kilidin
son yalnızlık düşüdür..19.2.2012
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!