Kilit Şiiri - Evren Özcan

Gittin beri,

İçinde sen olan herşey de seninle birlikte gitti.

Şimdi ne doğduğun yerlerde birşey arıyorum,

Ne o gece limanı araba var artık,

Ne seni ilk aradığım telefon!

Tek tek saymaya dilim varmıyor,

Dudaklarım öyle titrek ki,

Ben çocukken onlar kadar ürktüğümü hatırlamıyorum.

Ya senden başkası öperse şimdi beni.

Üşüyorum, soğukluğun bile, sıcakmış meğer.

Yüreğim var bir de,

Seninle tıka basa dolu yüreğim.

Şükür ki, yerinde, ve henüz ölmedim.

Ölmekten korktuğumdan değil he,

Annem-babam, şimdi yersiz ağlamasın.

Ama yüreğimi de götürecekse gidişin,

Lütfen uykumda, usulca ve sessizce olsun,

Kendim için birşey istiyorsam namerdim,

Kimseler duymasın, uyanmasın,

Hiç kimse rahatsız olmasın.

Her attığında kalbim,

Varlığım zarar veriyor zaten,

Önce bana, ondan önce sana ve dünyaya.

Gittin beri,

Okşamadığım kelime kalmadı.

Acaba hangisi en çok anlatabilir diye derdimi.

Ben en çok “kilit”i sevdim.

Hem senin yerine içeriye kimseyi almayacağımdan,

Hem de senin bende asla görmediğin,

Bir türlü gösteremediğim içimi anlatamadığımdan.

Müthiş öfkeliyim sana ama kızamıyorum.

Seni inanılmaz seviyorum ama istemiyorum.

Şu koca cihanda beni en çok sen yaşattın ama yapayalnız bıraktın,

Şimdi yalnızlığın anlamını hatırlayamıyorum.

Bilmem çiçeksiz mi büyüdük de,

Anlayamadık çiçekleri.

Şu taş binalar var dört bir yanda,

Taş kesilen yüreğime yakın, kaskatı.

Sen hiçbir zaman geri dönmeyecek olan hayalim,

Ve hiçbir zaman sen olamadığın, hayallerim.

Bazen, araf mı bu, diyorum.

Araf!

İçimde inanılmaz bir yangın var, cehennem diyemiyorum,

Ruhum bir kuş kadar özgür, işte cennet burası, deyip de uçamıyorum.

Biz seninle şu dünyada yoktan varolmayacakken hiçbir şey,

Kimsenin inanamayacağı, bir sevgi var ettik.

Biz seninle ölü ruhlara can, karanlık gecelere ten,

Emeğe ter, suya ruh verdik.

Bir can aldık, can verdik.

Ey! Affına sığındığım,

Ey! Gücendiğim,

Ey! Gücendirdiğim,

Gel de gör içimdeki eriyen demirin damlalarını.

Ey! Kilit oldum,

Derde düştüm,

Ateş oldum, suya düştüm.

Yandım da söndüm,

Bir tek sana böylesine yandım, ama bir kibriti bile yakamıyorum.

Bir tek sana su oldum, toprağa düşemiyorum.

Gittin beri,

Sahte herşey,

Bir yüreğim yerinde, gitti herşey.

Gideceksen, sessizce, usulca git.

Kimseler duymasın, kimseler ürkmesin.

Dedim ya, ölümden korktuğumdan değil,

Ben senin için hala canımı bile veririm.

Al!

Bu canı da, öyle git!

Adımı sorsalar söyleyemem,

Ama tarifim kilit!

Evren Özcan

28.12.13 00:33 Cts