Kilis Kokuyor Şiiri - Mehmet Şahan

KİLİS KOKUYOR
.
Ne zaman sıcacık sofraya gelse,
Sarımsak aşında KİLİS kokuyor!
Ne zaman hayalim sılaya erse,
Dağında, taşında KİLİS kokuyor!
.
Davet eyleseler Leylit Düzü’ne,
Şeyhler ile ersek dostun sözüne!
Akpınar’da varsam suyun gözüne,
Pınarın başında KİLİS kokuyor!
.
Ne kadar kar yağsa içimde erir,
Daha kış bitmeden çimleri yürür!
Bağın ve bahçesin yeşiller bürür,
Yazında, kışında KİLİS kokuyor!
.
Baharda umutlar eşk ile coşar,
Bembeyaz bulutlar meşk ile coşar!
Şimşeklerle kutlar, aşk ile coşar;
Yağmur yağışında KİLİS kokuyor!
.
Mevsimleri geçip yılı bitiren,
Diyar, diyar göçüp yavru yetiren!
Sıladan gurbete selam getiren,
Turnanın kaşında KİLİS kokuyor!
.
Akan pınarını, seli gizleyen;
Hasret rüzgârını, yeli özleyen!
Vuslat zamanını, yolu gözleyen;
Gözümün yaşında KİLİS kokuyor!
.
Pir-î Fanî der ki; taşın, toprağın,
Burnumda tütüyor dalın, yaprağın!
Yürekte tutuşan o yanardağın,
Gönül ataşında KİLİS kokuyor!
.
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
16.10.2020 – İSTANBUL