Kilimsin Şiiri - Bekir Dalkıç

Daracık bir alanda,
Geçer onca ömür eğer ömürse.
Kim bilir sen kimsin?
Kim bilirdi seni yazısız toprağa gömülsen?
Ezilen de dokunan iplik.
Dokuyansan sen kilimsin.

Sever seni sen sevende,
Bir çiçeği sularsan.
Biriktirir yaprağında suyu,
Akıtır sonra susarsan.
Biter en yüksek duvarda,
Sararsa kasveti her yeri,
Yaban olur sen küsersen.

Gün geceye dönerken,
Avluya ışık doğarken,
Sen dönersin, o dönerse.
Ne olurdu biraz özensen.
Yetmeyeni yetirdi mi?
Pencerene yemek getirdi mi?

Bu dünya bir hapishane.
Yalnız sen varsın orada hapis.
Acı çöker sabah erkenden.
Geçmez ömür özlerken.
Kaçamaz hiç kimse başka türlü.
Oluşmazsa güzel sözlerden.

Gelin o duvarı aşalım.
Bir barajdan taşalım.
Islık çalalım kuş olsun.
Bu kış ılık bir kış olsun.
Sokulalım bulutlara üşürken.
Güneşe de sataşalım.