Kilim Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Zaten, ayıplar la büyümedik mi?
Günah denip, yolumuzdan edilmedik mi?
Hep utanarak, başı önde yürümedik mi?
Törelere kul olup, hangimiz ölmedik ki.

Oysaki, tek istediğimiz, biraz sevgi, bir tutam yaşam.
Utangaç sevdalara, yelken açmak.
Biraz uzaklaşıp , törelerden kaçmak.
Doğanın koynunda, masmavi gökyüzğnde
Bir güvercin olup uçmak.

Hayallerin yasak olduğu
Yaşamların, heba olup, bir bir solduğu
Bir diyarda, Konuşmakta yasaktı.
Dilimiz kelepçeli, sözlerimiz tutsaktı.

Bizde oturup, imkansız sevdalara, kilim dokuduk.
Dudaktan süzülen nağmelerden, aşkı okuduk.
Zaman zaman öldük, çoğu kez yorulduk.
Her dokuduğumuz desende, yeniden hayallere vurulduk.

Her desende ölmek kolaydı da ayrılık zordu.
Nice sevdalılar kavuşmak hasretiyle
Yüreğinden vuruldu.
Her nakış aşka değil ölüme çul du.
Her bakış sevdaya sonsuz bir yoldu.