Kılıcım Ben Şiiri - Sezgin Şen

Ben bir kılıcım,
Yeri gelir adalet dağıtan Ali’nin kılıcı
Anadolu’yu vatan belleyen Alparslan’ın kılıcı
Bir zaman görülmüşüm Fatih’in elinde
İstanbul önünde.
Kimileri görmüş Akdeniz’de Barbaros’un gemisinde
Kimileride Pir-i Reisle Basra körfezinde
Abartmayın dedim, benzettiniz herhalde,
Yok yok dediler
Papa’nın diz çöküp yalvardığını gördüm
Çünkü ben, Tanrı’nın kırbacı
Atilla’nın kılıcıyım.

Dayanan olmadı Varna’da, Kosova’da, Mohaç’ta
Gördüğüm en son diyar Viyana’da
Destanımı okuturum hala
Çanakkale boğazında,
Çoğu der,
Nasıl kılıç bu, kaç asır geçti kimin elinden
Paslanmadın mı hiçbir yerinden
Mustafa Kemal’le tanıştığımdan beri
Çelikleşmişim ben.

Bilmeyenler tutmasın elimden,
Bilmeyenlerin hepsini kestim bileğinden
Bir zaman Rusçuk’ta Osman’ın elinde parladım
Mekke’de Fahrettin’le tam üç ay dayandım.
Kimi zaman Erzurum’da Muhtar’la şanlandım
Herkesin bittin dediği yerde
Sakarya üstünde güneş gibi parladım.

Tutanın maharetli elindeyim
Bilemezsin seni ne kadar bekledim
Tam 238 sene ben bu günü bekledim.

Senin elinde İzmir’de Akdeniz’i gördüm.
Yunan’ı denize döktüğünü gördüm,
Kıbrıs’ta Ay-yıldızı gördüm,
Irak’ta Türkmen yıldızını gördüm,
Azer’de Baycan’ı gördüm,
Lakin seni epeydir sessiz gördüm,
Paslanmışsındır herhalde!
Mustafa Kemal’le tanıştığımdan beri
Paslandığımı nerde gördün.