N’olucu halim n’olucu
Bulaşık beni bulucu
Akşam sabah biter derken
Bak, benizlerim solucu.
Yemek yerim, yemek yerim
Beni de çağırma derim
Karizma yerde sürünür
Çağırdıkça Allah derim.
Kocamışım, kocamışım
Bulaşık var yazın kışın
Hanıma maskara olduk
Ben beddua mı almışım.
Emirdağı, Emirdağı
Kar yağmış görünmez dağı
Sürgün geldim kaldık burada
Geleli oldu bayağı.
Ne demeli, ne demeli
Geçim için hee, demeli
Hee deyince hee’ler, gelir
Baştan hee’yi dememeli.
Akşam oldu, akşam oldu
Köroğlu ayvazı buldu
Elde kız mı kalmamıştı
İş yaptıran beni buldu.
Aşk ağlatır, aşk ağlatır
Derdi yazan satır satır
Anlatırsan azalırmış
Ondan insan hep anlatır.
Dert söyletir, dert söyletir
Sizde ne var onu getir
Sizi üzen bir şey yoksa
Şükredip salâvat getir.
Yeter artık yeter artık
Yeteer bulaşıktan bıktık
Eve gitmeye korkuyom
Artık gemileri yaktık.
Bunlar şaka, şaka bunlar
Feda olsun tüm zamanlar
Behlül olunca yazmıştım
Böyle geçsin kalan günler.
01.01.2017-Emirdağ’da mutfağımız
Mustafa ZincirkiranKayıt Tarihi : 17.3.2017 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adana il millî Eğitimden Afyonun Emirdağ ilçesine sürgün olarak gelince yargıya gittik ve döneriz ümidiyle eşyaları getirmeyip Emirdağ'da bekar evi gibi acil olan eşyaları ikinci elden temin ettik ama bulaşık makinemiz yok. Hanım da benden bir kaç yaş küçük yani ikinci bahar yaşlarındayız. Mutfakta yemekten sonra bulaşığı birlikte yıkıyoruz. Fıtraten ve geleneklerimize göre erkeklerin mutfak işlerinde sıkıntısı oluyor. Bir akşam bulaşık yıkarken ilham geldi ve okuduğunuz bu mani türü bir şeyler döküldü gönlümüzden kağıda. Takdirlerinize sunuyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!