Kılavuz Niyetine Yol Şiiri - Hikmet Aracı

Solgun görünüyorsun yarım kalmış ömür gibi
Eksilmiş sevda gibi sanki elinde bir karanfili tutuyorsun
Gözlerin... bir ışık var ki gözlerinde uçsuz bucaksız
Oysa görmüyorsun baışlarını yaşama dair
Giyinip yüreğini, adımlarını çoktan almışsın önüne.

Sırtında esrik çantan, içinde körpe yılların kokusu
Küçük bir ömür parçası, coşmalarındasın yolların
Uçsuz bucaksız kendine akıyorsun
Gidişler gecedendir, gölgelerinden, bulutlarındandır ay ışığının
Daha şimdiden kendini tamamlayacak gibi bakışların.

Vardır yüreğinde bir karanfil kokusu, vardır yaşama hevesi
Gideceksin... gitmelisin... varmalısın geçitlere
Bilirsin, sarp geçitlerde ölmezmiş sevdalar
Bilirsin, can bulacak nefes hep vardır coşmalarda
Umutlardandır gitmeler, nefeslerden, kuş kanadı hafifliğindendir
Bir yakamozun ışıltısından, taşlıktaki gülen çiçeğindendir.

Yollar gidedir, azar azar
Kendine dolmasıdır kişinin, uzaya uzaya
Bitmesi değildir mesafenin, zamanın... bilirsin gitmesen de
Dolayık yüreğinin kendine sağalması, yeniden çarpmasıdır.

Düşmelisin gitmelere
İçinde büyüse de ayrılıklar
Yolların sonu hep kendine çıkar insanın.

Damlarsın... yollarda yağarsın işte kendine, çağlarsın
Gölgene ait bir can olursun sonunda
Yürüyüşüne, bakışlarına, gülümseyişine ait
Gökyüzüne alışık... havaya, sesine, sevmelere alışık.

İçinde büyüse de boşluklar
Kişinin kendine çoğalmasıdır yollar
Akmalısın yollara, sana ait olmak için.