Kêmasî û jehr dibare ser hestên min û hevwelatîyên min.
Bêhna mirinê difire li ser asîmenêm me da
Tav û hêyv êdî ronahî nabarine vê tarîtiyê de me re
ya xwe winda kir
Dayîka min her demsal zivistane
gûla dilê min bê av nahêle, dayîka min bi hestirên xwe av dide gûla min Her ronahiya sibehê da em tevahî hestên hêja defîn dikin.
Em serdana goristanan de diyarî em bi mirinê bi destên xwe dibin
Em dest vala venagerin ew jî zêdeyî bi mirinê me oxir dikin
Sûretên derdê xwe dikişînim û bi dîwarên keyfxweş ve dalikînim
Gava ku ez xwe diceribînîm bikenim komkujiyên welatê min tê bîra min,
Û komkuji ser keyfxweşiya min diqewime
Li ser banê mala min keyfxweşiyê em ziwa dikin Û keyfxweşiyên ziwa pêşkêşî mêvanên ku tên mala me dikin.
Behram FilintaKayıt Tarihi : 9.1.2024 20:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!