Bir yudum mutluluk dedim
Gözümden inci taneleri döküldü
Neydim, kimdim
Nasıl unuttum kendimi
Uğruna çekilen acı mı yetersizdi
Yoksa ben mi değmezdim mutluluğa
Bir dost dedim
Arkamdan kuyum kazıldı
Birini sevdim
Sevda yalan dediler
Bilmezdim sözüm duyulacak
Elin evinde söz olacak
Anladım dostumu, düşmanımı
Önceden tek yarenim derdim
Ama onu da bıraktım
Şimdi ne arıyorum sevgiyi
Ne de soruyorum kendime
Ya dipsiz köşeye düşecek bedenim
Ya da kuruyup mezara konacak.
01.02.2011 Çarşamba
Fadime AlmamışKayıt Tarihi : 10.9.2014 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)