Kıdemli, bahardan, yazdan geçse de
Sonbaharı, kışı, severek yaşar
Sitemi, kavgayı, yolda bırakıp
Hayatın tadını, bilerek yaşar…
Üzüntü utanır, onun yaşından
Hâlâ gitmemiştir, aklı başından
Hiç şikâyet etmez, bulgur aşından
Zamanı öğrenir, mezar taşından…
Çocukları sever, bir dede gibi
Fedakârlık yapar, bir nine gibi
Çok şeye sevinir, çocuklar gibi
Sanki hiç kimseye, kızmamış gibi…
Herkese yol verir, kendisi bekler
Merhaba sözüne, gülücük ekler
Aklından çıkmıştır, paralar, çekler
Ona uzak durur, pastalar, kekler…
Emekli olmuştur, onur duyarak
Alnının terini, bir bir sayarak
Kimseyle derdi yok, saygın kalarak
Ben sözü yerine, bizi koyarak…
Kıdemli olmanın, tadı başkadır
Akıl yaşta değil, hâlâ baştadır
Mutluluk birlikte, yenen aştadır
İçilen bir bardak, demli çaydadır…
27.3.2015
Erol GüngörKayıt Tarihi : 31.3.2015 10:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
