Kibriya Şiiri - Abdullah Erdem

KİBRİYA

görenler beni deli dese de
resulu kibriyanın bir evladıyım
zalimler hainler bana sövse de
resulu kibriyanın bir nalanıyım

sözüm sapar çıkar yolundan
en alçak günahlar çıkar bağrımdan
sevenler aşk ile kaçar yanımdan
resulu kibriyanın bir nadanıyım

gönlüm aşkı ile çarpıp atıyor
o yarin sızısı kalbe batıyor
nuru kainata ziya katıyor
resulü kibriyanın bir fedasıyım

kapısına giderim ellerim açarım
gönlümde ne varsa alır atarım
bir hasır üstünde kırk yıl yatarım
resulü kibriyanın bir gedasıyım

onunla arasına kimseyi almaz
onsuz bir ortamda bir dakka kalmaz
nuru onsuz bir an da yanmaz
resulu kibriyanın bir masivasıyım

davut olur zikrederim adını
bülbül olur dalında söyler yadını
dile getirir aşk ile söyler batını
resulu kibriyanın bir nevasıyım

on beş asırdır biz ayrı kaldık
tanrının huzurunda yıllarca yandık
ahir zamana biz alamet saldık
resulü kibriyanın bir bedasıyım

Abdullah ERDEM
14/12/2007