Kibrit Kutusu Şiiri - Emre Kayalar

Bir kibrit çaktım
Ama sigara için değil
Zaten sigara içmem ki ben
Tüm giysilerimi yakmak için çaktım kibriti
Hepsi kül olsun, teker teker yenilerini seçerim
Ah! Kahretsin. Param yok ki benim
Bir üfledim kibrit söndü.

Bir kibrit daha çaktım
Hayır hayır. Bu da sigara için değil.
Sigara içmediğimi herkes bilir.
Bu sefer evimi yakmak için çaktım kibriti
Yansın, yıkılsın... Yepyeni bir yeni huzur demek.
Ah! Unutmuşum... Anılarım ne olacak
Bir üfledim söndürdüm kibriti

Hayır bilemedin
Şimdi yaktığım ne sigara için ne giysi, ne de ev
Bu kibrit şehri yakmak için
Tüm kötülükler yansın, hepsi ölsün...
Tüh! Bu da tutmadı. Dostlar ne olacak
Yine bir nefesle söndü kibrit...

Bir kibrit daha çaktım.
Bu kez dünyayı yakmaya karar verdim.
Ne doğa kaldı ne doğru dürüst insan.
Bu dünya yansın, yenisini yaparım.
Karalar yeşil, denizler mavi olur.
İyi de buna benim güçüm yetmez ki.
Kahretsin! parmaklarımın ucu yandı.

Bu sefer çareyi buldum.
Bunlara hiç gerek yok.
Kendimi yakarsam tüm çözümler bulunur.
Bir kibrit daha...
A! kibrit kalmamış...
Şubat 2002

GELECEK ZAMANIN HİKAYESİ
Biliyorum bir gün olacak bu.
Güneş alacak yerini her zamanki gibi,
Hafifi bir meltemle titreşen denizin sesiyle uyanacağım.
O gün bir değişik parlayacak gözlerim.
Daha bir güzel gelecek kahvaltı.
Ve o gün ona rastladığım gün olacak...
Evet biliyorum aniden karşıma çıkacak
Herhengi bir ortamda, herhengi bir zamanda,
O gün çıkacak karşıma.
Gözlerine baktığımda kalbim titreyecek.
Önüne geçilmez bir duydu akımıyla,
Gözlerim ona takılı kalacak.
Kalbinin güzelliği masum beyazlığıyla yüzünden okunacak.
Gözleri belki yaprak, belki toprak, belki deniz.
Saçları belki burçak, belki kömür, belki...
Ne bileyim işte...
Ne olursa olsun aradığım kişi,o olacak
Kendimi bulduğum O olacak...
Biliyorum, bir gün olacak bu...