Kibrit Kutusu Şiiri - Veli Can

KİBRİT KUTUSU
Anıları silmek mi
Hayalleri yok saymak mı
Kibrit alevi kadar kısa ömürde
Kibrit kutusu değimli dünyamız olan
Kış günü sobadan çıkın çıtırtılar değimli
Arkadaş sohbetlerimiz
Ne yapsak boş durmuyor zaman
Hani dolmuş durağında titreyerek beklerken
Üzerimize su sıçratan arabalara yarım yamalak
Bildiğimiz küfürleri savurmak değimli hayat
Köşedeki bakkaldan en sevdiğimiz filmin ortasında
Annemizin hadi ekmek kalmamış demesi yok mu
İşte belki de hayat dedikleri bu olsa gerek
Saniyeleri saymak teneffüs ziline az bir süre kala
İş çıkışını beklemek belki de
Simitçiden aldığımız simit’i yerken dökülen susamları toplamak
Ya da evin en küçüğü isek çay boşlarını toplamak
Misafirler geç vakitlere kadar oturunca koltuklar üzerlerinde uymaktır hayat
Ya da iftar vaktine az bir süre kala gizlice mutfakta karın doyurmak
Hani arkadaşa söz verirsinde baban salmaz ya işte bu olsa gerek
Kibrit kutusunu doldurmayan ama bizim gözlerimizin pınarlarını dolduran
Aslında keşke kibrit kutusu olsa hayat hani yakmayınca bitmeye bir şey olsa
İstediğimiz zaman çıkarsak cebimizden …
Hani biri gelirde karıştırır ya radyoyu bir bakarsın sende iz bırakan
Bir parça çalıyordur ve titrer kirpiklerin ellerin yumruk olmuştur
Savaşa hazır asker gibi emir beklercesine hazırdır
Suskun bakışlar ardında duymak istediğimiz anlar olmuştur ne o söyleye bilmiştir nede sen
Şimdi ise söylemek isteyip de söyleyecek kimse yoktur karşında
Bazen kibritleri elime alırım yakarım tükenen kadar
Bana kalan boş bir kutu ve biraz yanık kokusu birazda siyahından kül..
Eğer sen ve anılar olmasa ne koyardım ben o boş kalan kibrit kutusuna
Sen olmasan buralarda nasıl dururdum..
Satırlar bile eskir zamanla ama bende eskimeyen aksine kullandıkça hep yenilenen şeysin sen Ey! anılarım ve anılarımın içini dolduran kadınım…
18 Tem 2006 17:25
düşgözlü (veli CAN)