Kibrit Kutusu Şiiri - Sait Üçkılınç

Eskiden ,
Eskiden diyorum hani
Kimse yoktu hayatımda…
İnternet yoktu,
Facebook yoktu,
İnstagram yoktu,
Whatshap yoktu,
Massenger zaten yoktu,
Telefon desen kimsede yoktu …
İnsanlar önüne gelene yazamazlardı şimdiki gibi...
Haberleşmenin de belli kuralları vardı…
Uzaktakilerle mektupla haberleşilirdi …
Cevap için haftalar ve hatta aylar beklenirdi…
Günler geçmek bilmezdi meraktan …
Şimdiki gibi çabuk eskimezdi duygular…
Tek gecelik değildi aşklar
Kendi hayatımı yaşayacağım
Banane senden,
Sende kendi hayatını yaşa
demezlerdi insanlar...
Daha tükenmemişti sevdalar
Hisler önemliydi...
Hislerin tek adresi olurdu,
Mektuplar gibi…
Kibrit kutularında giderdi
Sevgiliye çok özel mesajlar…
Sevgi cümleleri şiir olurdu,mani olurdu
O kutunun içinde…
Dua edilirdi kutu yanlış adrese gitmesin diye…
Saygı vardı insanlarda, saygı …
Dile düşürmek istemezdi sevdiklerini…
Severdi yada sevmezdi ama yürekliydi insanlar
Arkadan konuşmazlardı…
Gözlerinin içine bakarak yüzüne söylerlerdi …
Engel koymazlardı şimdiki gibi…
Ah kibrit kutusu,
Kim bilir sen ne aşklara,
Ne sevdalara,
Ne acılara,
Aracılık ettin
Nihayet
Sende iade-i itibarını aldın
Huzur içinde ölebilirsin artık…