Kibrit Kokusu Şiiri - Oğuzhan Uğur Erdemir

Elinde bir kibrit çöpü ve ojeli parmaklarını sallamakta
Kırmızı rujuna bulanmış sigarasından ,derin bir nefes solumakta
O an yanı başında çakmaklar havada uçuşurken
Buğulu ve kısık gözlerini devirip oradan uzaklaşmakta

Sokağa çıktığında , Sigarasından rüzgarda kendi nasibini almakta
Üstündeki kürküyle , ıssız ve sessiz ara sokaklarda dolaşmakta
Sararmış dişleriyle bir sokak çocuğuna gülümserken
Yanağındaki gamzesi , kızıl saçlarıyla bir ahenk oluşturmakta

Perdelerin arkasına imrenen ve korkan kadınlar sokulmakta
Niye imrendiklerini biliyorsa da ,korkularını bir türlü anlamamakta
Gecenin bir yarısı yalnız başına yürürken
Sönmek üzere olan sigarasıyla yenisini tutuşturmakta

Yanından geçerken lüks bir araba , aniden fren yapıp durmakta
Adam eliyle kapıyı açıp , ağzından salyalar saçarak konuşmakta
Yaptığı el hareketi , adamın gururunu kırarken
Ona yakışan şivesiyle , tüm erkeklere lanet okumakta

Son sigarasını söndürürken , boğaz manzarası gören yedinci katta
Arkasından bir çift el uzanıp tüm sıcaklığıyla sarılmakta
İşte benim Erkeğim diyerek arkasını dönerken
Bunca yıl tek başına büyüttüğü çocuğunun saçlarını okşamakta .